| Christos Prosylis Film & Theatre Director - Actor New Media & Performance Artist - Writer | |||||||
|
|
|||||||
|
"21 Αισθήσεις - 21 Senses" Performances & Interactive Lecture Performances, Video Art Installations & Sound Art Installations, New Media Art.
Διάρκεια έκθεσης: 16 Μαρτίου έως 13 Απριλίου 2019 ----------------------------------------------------- Κριτικό Σημείωμα από τον Εμμανουήλ Μαυρομμάτη, Ομότιμο Καθηγητή Ιστορίας Τέχνης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διαβάστε την κριτική εδώ: >>> Η αντιμετωπικότητα στην εργασία του Χρήστου Προσύλη ----------------------------------------------------- ART APPEL
GALLERY
Εγκαίνια:
Σάββατο 16 Μαρτίου 2019, ώρα 20:00 – 23:00 Ώρες λειτουργίας:
Τρίτη έως Παρασκευή
14:00 – 20:30
Website του art
project “21 Senses”:
www.prosylis.com/21senses
----------------------------------------------------- ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ:
Η έκθεση “21 Αισθήσεις – 21 Senses” είναι εμπνευσμένη από τη νεωτεριστική επιστημονική και φιλοσοφική αντίληψη, που πρεσβεύει ότι οι αισθήσεις δεν είναι πέντε (Αριστοτελική αντίληψη), αλλά πολύ περισσότερες, σύμφωνα με κάποιες απόψεις, 21 στον αριθμό. Τα έργα της έκθεσης από την ενότητα art project “21 Αισθήσεις - 21 Senses”, είναι προσαρμοζόμενες εγκαταστάσεις (art installations) και περιλαμβάνουν performances – lecture performances με τη συμμετοχή κοινού, video art installation, new media art και sound art. Σε αυτά τα διαδραστικά έργα εννοιακής τέχνης, οι ιδέες που εμπλέκονται υπερισχύουν των παραδοσιακών αισθητικών και των «υλικών» των έργων, αναλογικών και ψηφιακών. Η ιδιαιτερότητα και ειδοποιός διαφορά των έργων του Χρήστου Προσύλη από άλλα έργα σύγχρονης αντίληψης, έγκειται στο γεγονός ότι ο επισκέπτης-θεατής της έκθεσης δεν είναι απλά μέρος του έργου, αλλά συμμετέχει ενεργά και δημιουργικά ως performer στην ολοκλήρωση των έργων. Ο καλλιτέχνης ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 εργάζεται πάνω στη εντροπία των συστημάτων, και ειδικά της performance, και ταυτόχρονα στο να δημιουργεί ένα περιβάλλον art installation, με συχνότητες ηχητικές και φωτιστικές – χρωματικές στις video art & sound art εγκαταστάσεις, τέτοιες που να βοηθούν στη συγκέντρωση, στη χαλάρωση και την ηρεμία. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον στο οποίο λειτουργεί και ο ίδιος ο καλλιτέχνης ως performer, ο επισκέπτης-θεατής ενεργοποιείται συμμετέχοντας σε ένα είδος lecture performance (performance διάλεξη) του καλλιτέχνη, και δημιουργείται η δυνατότητα να αποτυπώσει στο έργο-εγκατάσταση αυτό που συναισθηματικά του υπαγορεύει η όλη διαδικασία της δράσης του. Σαν συνέχεια του προηγούμενου art project του καλλιτέχνη με τίτλο “Emotion Generator”, εδώ το κάθε έργο λειτουργεί υιοθετώντας τη νεωτεριστική αυτή οπτική των 21 αισθήσεων, ως γεννήτρια συναισθημάτων του θεατή, που τον προσκαλεί στη συνέχεια να τα εκφράσει μέσα στο ίδιο το έργο, παρεμβαίνοντας in-situ, τόσο με προσωπικά του αντικείμενα όσο και με δράση μέσα στην χωρική και χρονική ολοκλήρωσή του έργου, γράφοντας, με λέξεις ή και σχεδιάζοντας πάνω στο έργο. Έτσι επιτρέπει στον επισκέπτη-θεατή να κατανοήσει καλύτερα την έννοια του εν λόγω έργου και της διαδικασίας δημιουργίας του και με αυτόν τον τρόπο το κάθε έργο συνεχώς εξελίσσεται και εμπλουτίζεται. Μέσα από τη διαδικασία αυτή ο καλλιτέχνης και ο θεατής συνδέονται άρρηκτα, συσχετίζοντας την performance με το εννοιακό περιεχόμενο των πραγμάτων πέρα από το έργο τέχνης τη δεδομένη στιγμή. Και οι δύο κινούνται μέσα από τα συναισθήματα που γεννιούνται, περιγράφοντας έτσι το συγκείμενο της οντότητάς τους, το εννοιολογικό, φυσικό και ιδεατό τους πλαίσιο. Στο art project “21 Αισθήσεις - 21 Senses”, το κάθε έργο λειτουργεί όπως το σύνολο του κειμένου που περιγράφει μια λέξη. Όπου η λέξη εδώ είναι ο ίδιος ο επισκέπτης-θεατής, επειδή συμμετέχει ως performer in situ στην διαδικασία ολοκλήρωσης του έργου κατά τη διάρκεια της έκθεσης, αποτυπώνοντας τα συναισθήματα που του υποβάλλει η διαδικασία. ------------------------------------------------------- ΚΡΙΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ: Ο Εμμανουήλ Μαυρομμάτης, Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας Τέχνης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στην κριτική του για τα έργα της έκθεσης "21 Αισθήσεις - 21 Senses", αναφέρει μεταξύ άλλων: «O Χρήστος Προσύλης εργάζεται με την ιδέα ότι η εργασία του καλλιτέχνη είναι εξ ορισμού προκαταρκτική και ότι κυρίως, -η εργασία η ίδια, δεν είναι το έργο. Αυτή η οπισθοχώρηση εννοεί ότι ο καλλιτέχνης μεταθέτει το έργο αλλού ή σε άλλον και αυτή είναι και η ευρύτερη έννοια της διάδρασης, -είναι δηλαδή το πώς δημιουργούνται οι συνθήκες μιας συγκεκριμένης κατάστασης σχέσεων, ανάμεσα σε δύο παράγοντες: η κάθε πρόσληψη από τον άλλο αντλεί και εμπλουτίζεται, αλλά αντίστοιχα και η παροχή στον άλλο, αδειάζει εκείνον που παρέχει στον άλλο. Το ερώτημα για τον καλλιτέχνη ήταν αν θα ισχύσει εν τέλει η αρχή της αδράνειας μέσα από διαδοχικές, μικρές μεταθέσεις προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση όπου θα ίσχυε τότε, εν δυνάμει και η προοπτική της αναζήτησης, σε κάποια οριακή στιγμή, μιας κατάστασης ισορροπίας. […] Ο Προσύλης, λέει το εξής: ότι το βλέμμα που απευθύνεται στην εικονογράφηση ενός καλλιτέχνη, την εμπλουτίζει με τις δικές του, πολλαπλές και τις διαφορετικές, πολλές άλλες προθέσεις του βλέμματος, τις οποίες ονομάζουμε ερμηνείες. Αντίστοιχα, γίνονται φτωχές, αποδυναμώνονται, οι προθέσεις της ίδιας της εικονογράφησης που θα εμπλουτιστεί από τις προθέσεις του βλέμματος μόνο τότε, αν τις υιοθετήσει: αλλά η υιοθέτηση εννοεί ότι στις κινούμενες σήμερα νεότερες τέχνες, το έργο (η πρόθεση, η δική της ερμηνεία της εργασίας) λειτουργεί ως εργασία in progress, δηλαδή ως σε συνεχή ανάπτυξη και σε συνεχή μεταβολή ανάλογα με τις επεμβάσεις των άλλων ή τις μεταβολές των συνθηκών. […] Το ερώτημα του Προσύλη είναι τι θα συμβεί αν δεν υπάρχει αντιμετωπικότητα και έχει εξαλειφθεί, αν δηλαδή τίποτα δεν είναι αντιμέτωπο με τίποτα και αν κανείς τότε δεν διαχειρίζεται τίποτα. […] Στην πράξη, το ερώτημα είναι παρα-πολύ παλιό και ξεκινάει από τον Diderot και αφορά την επικαλούμενη αποστασιοποίηση του θεατή από το ζωγραφικό έργο, την μη-απορρόφηση του θεατή από την εικόνα, -ως η ζωγραφική εικόνα να είναι μόνη της εκεί, και ο θεατής να είναι απέναντι από την εικόνα, επίσης και εκείνος, μόνος του εκεί. Η φράση του Diderot ότι "ο πίνακας περιέχει όλο το χώρο, δεν υπάρχει κανείς πέρα από τον πίνακα", είναι η ιδέα ότι το έργο αμύνεται, αυτοπροστατεύεται στη δική του διάταξη και ότι ο θεατής του έργου αμύνεται με τη σειρά του επίσης ως προς την απορρόφησή του από την εικόνα για την οποία επιφυλάσσει την αποστασιοποιημένη κριτική του τοποθέτηση. Αυτή ως συλλογισμός, είναι ήδη μια αρχαία προέλευση του είδους της διαδικτυακής πληροφορίας. Επίσης, η αποστασιοποίηση κατά την αντιμετωπικότητα είναι η κατεξοχήν διάταξη των σχέσεων στο θέατρο του Brecht όπου ο ηθοποιός δεν έχει απορροφηθεί από το ρόλο, δεν είναι μέσα στο ρόλο του (στο μοντέλο του ρόλου, -είναι έξω από το ρόλο), ώστε αντίθετα, να είναι τότε σε θέση να τον κρίνει. […] Ο Προσύλης εργάζεται ακριβώς στην ιδέα του μεταγενέστερου από το νοητό, δηλαδή σ’εκείνο που συμβαίνει πράγματι και είναι σύνδρομο των νέων τεχνολογιών. Για παράδειγμα, αναφέρεται στην απορρόφηση (είναι η κατεξοχήν προσέγγιση του ιστορικού της τέχνης Michael Fried, (Absorption and Theatricality, 1980), αλλά όχι πλέον από την πλευρά της ανάλυσης των σχέσεων ως το θεωρημα των λειτουργιών της εικόνας (η αποροφηση του θεατή από τη ζωγραφική εικόνα -ή από τη θεατρική παράσταση, στον Diderot), αλλά από την πλευρά της φυσικής επιστήμης (της θερμοδυναμικής) ως συνδεδεμένης με την απώλεια και με την εντροπία: ο Προσύλης θεωρεί ότι η εντροπία είναι η συνθήκη του κάθε συσχετισμού και ότι η μετατόπιση της απώλειας και της υποβάθμισης στον εμπλουτισμό του άλλου και αντίστροφα (η απώλεια του άλλου στον εμπλουτισμό του πρώτου), εννοεί την ιδεατή προοπτικά αναζήτηση της αδράνειας, ως την εννοιακά παραστατική πρόσληψη της διεκδικούμενης ισορροπίας. […] Ποια είναι τότε η σχέση της καλλιτεχνικής αναζήτησης, της καλλιτεχνικής θεωρίας με τις ιδέες αυτές είναι η απώτερη έννοια αυτής της εργασίας. Ο Προσύλης σκέπτεται ως εξής: η καλλιτεχνική εργασία λειτουργεί ως η μεταφορά διάσπαρτων πληροφοριών, από τις αισθήσεις και ως η ένταξη των πληροφοριών σε ένα διαφορετικό σύστημα από το σύστημα της προέλευσης. Το κάθε τι ανήκει κάπου, αλλά όταν μεταφέρεται και εγκαθίσταται αλλού, τότε ανήκει αλλού. Αυτό το σύστημα της μετατόπισης -κοινωνικό, αισθητικό, επικοινωνιακό (του περιβάλλοντος ή του καλλιτέχνη ή των οποιωνδήποτε κυρίαρχων συστημάτων) τροποποιεί τις πληροφορίες ως προς τον εαυτό του (ως προς το σύστημα του καλλιτέχνη ή των άλλων) και ερμηνεύει κάθε φορά τις προσλήψεις διαφορετικά από την καθεαυτή επιθυμία (από τη σκοπιμότητα, από τον ενδεχόμενο, υποθετικό προορισμό) που θα είχε ή θα ηθελε να είχε η προέλευση. Στην πράξη, η πληροφορία μετατρέπεται σε διαφορετικά συστήματα που ερμηνεύονται και εκείνα με τη σειρά τους από διαφορετικές προσλήψεις τους από άλλα συστήματα ώστε και να σχηματίζουν εν τέλει συνεχείς μεταφορές σε ένα δίκτυο απεριόριστων μετακινήσεων που λειτουργεί στην πράξη ως ένα ανοιχτό σύστημα ερμηνειών. […] Το ερώτημα είναι από ποιόν ορίζεται το έργο, αν δηλαδή η αξιολόγηση είναι συνάρτηση της συχνότητας (το ισχύον ήδη στην πράξη εν τέλει, κοινωνικά οικονομικό σύστημα της τέχνης) και αν ο διαχειριστής του συστήματος της αντιμετωπικότητας που ελέγχει τη διακίνηση, παρεμβαίνει προωθώντας ή επιβραδύνοντας τη συχνότητα. Μέσα από το διαδικτυακό του έργο που εννοεί ότι ο καθένας έχει την ευχέρεια να γίνεται καλλιτέχνης, ο Προσύλης φέρνει στην επικαιρότητα ένα πρόβλημα δημοκρατίας. Ο καλλιτέχνης είναι ο δημιουργός μιας ιδέας που συμπεριφέρεται επίσης και ως εικόνα και αυτό το απαιτούμενο της καλλιτεχνικής ιδεολογίας αποκτά από τις νέες τεχνολογίες σήμερα, μια ειδική και διαφορετικού τύπου σύσταση. Απαντά δηλαδή σε μια ιδεολογία που ήταν πάντοτε. Αλλά το πρόβλημα είναι διπλό και προκύπτει από την πλούσια θεωρητική ανάλυση του Χρήστου Προσύλη: έμμεσα, παρακολουθεί τη συνθήκη του ελέγχου της παγκόσμιας διαχείρισης.» Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του καθηγητή Εμμανουήλ Μαυρομμάτη ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο: www.prosylis.com/articlebyemmanuelmavrommatis.htm ------------------------------------- Σύντομο βιογραφικό του καλλιτέχνη: Ο Χρήστος Προσύλης είναι new media & performance artist, σκηνοθέτης θεάτρου και κινηματογράφου και συγγραφέας. Ζει στο Λονδίνο και στην Αθήνα. Έχει Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Εξειδίκευσης στις Ψηφιακές Μορφές Τέχνης (Master in Digital Arts), από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σπούδασε υποκριτική και σκηνοθεσία. Έκανε επίσης Θεατρικές σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκανε έρευνα πάνω στη σκηνοθεσία, υποκριτική και performance art με νέες τεχνολογίες στο Λονδίνο. Είναι ο δημιουργός της τεχνικής "Acting Code, advanced Acting and Directing Technique", καθώς και ο εμπνευστής και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Λονδίνου, της Cosmocinema, καθώς και της ερευνητικής θεατρικής ομάδας Cosmotheatre του Λονδίνου. Website: www.prosylis.com
© 1985-2019 Christos Prosylis |
|||||||
